80g’s Christmas stories
Αναποφάσιστα τα λαμπιόνια
Χοροπηδάνε από φως σε σκοτάδι και ανάποδα
Προσπαθώ να παίξω μαζί τους
Εξαφανίζομαι , επανεμφανίζομαι
Χαμογελάω , σουφρώνω
Ρυθμός που εναλλάσσεται ,
Μέρες που βαριούνται και μένουν στο σκοτάδι
Μέρες που σου φυσάνε σκόνη στα μάτια και εσύ δακρύζεις
Μέρες που σου γεμίζουν τις τσέπες αγάπη από το πουθενά
Και συ θες να σκάσεις να γίνεις χαρτοπόλεμος
Στο πρόσωπο του επόμενου περαστικού
Φως – σκοτάδι
Φως –φως –φως –σκοταδι-φως-σκοτάδι-σκοταδι
Και ξανά
Όσο αντέχεις
Για όσο θέλεις να κρατήσουν οι γιορτές
Μα να σου πω κάτι ?
Όλο αυτό θα τελειώσει μαζί με τις μπαταρίες σου
Οπότε …
Άστο , σταμάτα να διαολοστέλνεις τους Αι-Βασίληδες και τους Μάγους
Αυτοί ξέρουν τι σου φέρνουν
εσύ δεν τους ζητάς το σωστό δώρο
και στο κάτω κάτω αν το θες τόσο πολύ…
πήγαινε και πάρτο μόνο σου
80g's stories 
1965-05-15 at 7:77
Σωστή..
Κέρασμα εφτά μελομακάρονα από μένα
1965-05-15 at 7:77
xaxa mono poy ta trww mono amelota 🙂
1965-05-15 at 7:77
Αν το πάρω μόνος μου η χαρά θα είναι της απόκτησης, ενώ αν μου το προσφέρει άλλος θα είναι διπλή, τη μοιράζομαι με άλλον…
σε χαιρετώ ευχόμενος καλά και χαρούμενα(με διπλή χαρά;) ) Χριστούγεννα!!
🙂
1965-05-15 at 7:77
Ε, βέβαια!! Τι σκάμε πια; Ποιος μας φταίει; Γιατι ρίχνουμε τις ευθύνες στον Άη- Βασίλη; Εμείς φταίμε για αυτά που συμβαίνουν… Κι ας είναι οδυνηρά. Κι ας είναι παράλογα… Πρωτίστως εμείς φταίμε που τα αφήνουμε να μας διαπεράσουμε….και να μας επηρεάσουν βεβαίως…
Προσωπικά εύχομαι η νέα χρονιά να μας βρει λιγότερο ανεκτικούς με καθετί που δεν μας πηγαίνει…. να φεύγουμε από την παράσταση της ζωής, όταν βλέπουμε ότι κάτι δεν πάει καλά… Χωρίς ενοχές… χωρίς πισωγύρισμα… με ελπίδα πως το καλύτερο δεν έχει έρθει ακόμη….
Πποσωπικά, επίσης, όλα τα φώτα των γιορτών και ο στολισμός, εκτός από παιδικότητα, μου δημιουργεί μία έντονη μελαγχολία… μία αίσθηση κενού για όλα…. Θέλω μία ζεστή στιγμή, μία ζεστή κουβέντα, ένα ερωτικό βλέμμα, κάτι διαφορετικό…. πιο γλυκό…. χωρίς να χρειάζεται να το ερμηνεύσω συγκεκριμένα…. Απλώς να το ζήσω….
1965-05-15 at 7:77
poso kairo exw na se dw!
ola kala?
se tsekarw alla eksafanismeno mou eisai
1965-05-15 at 7:77
αν αναφέρεσαι σε μένα, ο χρόνος ήταν αλλά και είναι κατά διαστήματα περιορισμένος. και ο λίγος ελεύθερος χρόνος που μου μένει δυσκολεύομαι να τον διαθέσω μπροστά στην οθόνη. όσο μπορώ σε παρακολουθώ – αν και μου είναι δύσκολο(με κάνεις να αισθάνομαι νήπιο νοητικά).
καλή συνέχεια!
πολλές φορές αυτό που είναι μπροστά και μπορεί να μας κάνει ευτυχισμένους δεν το βλέπουμε! αυτό ως άσχετο…
1965-05-15 at 7:77
se kanw kai aisthanesai nipio noitika! kalo mou apla exw sugkekrimena pragmata sto mualo kai giauto fainontai asunartita kai perierga auta pou grafw kathe fora ..apla lew ta dika mou me ton diko mou tropo…ela reeeeeeee 😦
1965-05-15 at 7:77
Aν αναφέρεσαι σε μένα, πρέπει να σου πω ότι σε παρακολουθώ όλο τον καιρό, απλά πιάνομαι μόνο από συγκεκριμένα πράγματα και σου γράφω. Κι όποτε είμαι σε mood βέβαια… χρόνος και διάθεση δεν υπάρχουν πάντα διαθέσιμα.
Ναι, καλά είμαι. Σε ήρεμη φάση τώρα πλέον, μετά από καταιγίδες πολλές. Ελπίζω να κοπάσει κάποια στιγμή αυτή η φουρτούνα,…. να δω λίγη στεριά.
Σου εύχομαι τα καλύτερα να έρθουν με τη νέα χρονιά, όπως τα θες πραγματικά…
1965-05-15 at 7:77
s’euxaristw kali mou kai se sena tin iremia pou potheis …